مقایسه تاثیر ژل و وارنیش فلوراید بر رمینرالیزاسیون ضایعه ی پوسیدگی اولیه مینا- مطالعه آزمایشگاهی

سابقه و هدف: علیرغم شیوع بالای پوسیدگی دندانی، اطلاعات اندکی در مورد توانایی رمینرالیزاسیون فلوراید های موضعی با غلظت بالا وجود دارد. این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر ژل %23/1APF(Acidulated Phosphate Fluoride)  و وارنیش Naf   5% بر رمینرالیزاسیون پوسیدگی مصنوعی مینا در یک مدل PH-cycling   انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ضایعه پوسیدگی مینایی در 60 دندان پرمولر به صورت مصنوعی ایجاد گردید. عمق ضایعه با استفاده از میکروسکوپ نوری پلاریزه(PLM) اندازه گیری شد. سپس نمونه ها به چهار گروه 15تایی تقسیم گردید: ژل (%23/1APF (سلطان، ژل (%23/1APF  (کیمیا و وارنیش 5 %Naf   دوراشیلد) و گروه کنترل. پس از آماده سازی نمونه ها، مقاطع دندانی در مدل PH-cycling به مدت 21 روز قرار گرفتند. ( 6 ساعت در 3/4=PH  و 17 ساعت در 7= PH ) مقاطع طولی توسط PLM جهت اندازه گیری مجدد عمق ضایعه ارزیابی شدند. میزان و درصد تغییر عمق برای هر گروه محاسبه شد و داده ها با استفاده از آزمونOne-way  ANOVA  و Tukey  آنالیز گردید. یافته ها: گروه ژل فلوراید سلطان بیشترین کاهش در عمق ضایعه با میانگین %5/25 را نشان داد. گروه های درمانی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش بیشتر در عمق ضایعه داشتند (05/0>P). بین گروه های ژل APF(سلطان) ، ژل APF (کیمیا) و وارنیش Naf تفاوت معنی داری یافت نشد(8/0>P). نتیجه گیری: اثر ژل APF و وارنیش فلوراید در کاهش عمق ضایعه مینای دندان دائمی در شرایط آزمایشگاهی مشابه بود.